ఆడపిల్ల

చంద్రుడు తన పని తాను చేసుకుంటూ పోతుంటే...
ఆరు బయట పిల్లగాలి తోడై నవ్వుతుంటే....
గుమ్మం లో కూర్చుని బుగ్గ మీద చేయి ఆనించి కూర్చునే ఆడపిల్ల కన్నా అందం ఏముంటుందో ఈలోకం లో...!!!
కనురెప్పలు కలిసే ఆడిస్తున్నా కలవలేని కలువపూల కనులు
ఆనంద ఆశ్చర్యాలతో ముంచెత్తుతున్నా, చిరునవ్వులొలికే అలిసిపోని అధరాలు..
కాదేదీ కవిత్వానికనర్హం అన్నట్లు, అందాన్ని వర్ణించడానికి అక్షరాలు ఏవైతే ఏమిటిలే...!!
మది పూల తోటలో పూచే భావాల అక్షరాలన్నీ దండ పేర్చి కవితా దేవత కి అర్పించాలనుకుంటే.....
ఎక్కడి నుంచి వచ్చాయో మరి ఊహల మురళీ గానాలు...
నన్నే మరిచేలా మైమరిపించేలా...!!
అయినా,

ఆడపిల్ల ఊహల కన్నా అద్బుత సృష్టి ఏముంటుంది...
ఏ మౌని బ్రహ్మకి భూలోకంలో పూజలుండవని శాపమిచ్చాడోగానీ....
కరడుగట్టిన రాళ్లు రప్పలు ఉన్న సృష్టి లో, అమాయకత్వానికి అందాన్ని ఇచ్చి ఆడపిల్లని సృష్టించిన బ్రహ్మ ని మెచ్చుకోక తప్పదు...!!!!!!
-అనామిక